Ervaringstuin

De zon inspireert mij. Of het nu Herfst, winter, lente of zomer is. Heerlijk met haar stralen op mijn huid. Het licht omarmt. Terwijl ik mijn tuin steeds meer vorm geef, van een grote stenen vlakte, naar een voedsel- bos, kreeg ik het idee om een ervaringstuin te maken. De tuin waar ik zoveel plezier van heb open te stellen voor anderen. Om te genieten. Te bezinnen. Helemaal tot rust te komen.  Het idee om op je blote voeten de aarde tussen je tenen te voelen, alsof je op het strand bent. De geuren van kruiden en bloesem ruiken. De bladeren aanraken. Een insect van heel dichtbij bekijken. En... als je durft een duik nemen in het water. Voor wie al zin krijgt om mee te doen, nog even geduld. Na de winter hoop ik zo ver te zijn om jou te kunnen ontvangen met een lekker kopje thee en een zelfgemaakt baksel.

bomenknuffelen ;-)
heerlijke herfstvruchten
krokussen komen altijd weer te voorschijn

Nieuwe ervaring

"Docent! Docent!" We lachen. Daar ging het toch bijna mis! Maar gelukkig zijn we samen en kan er weinig gebeuren. Ik grijp de bagagedrager met twee handen vast en roep: "remmen, remmen, remmen!". Dan staan we stil en hebben onze beide benen op de grond. Fietsles: dat is weer andere koek.

Lees meer »

Succes zondag!!!

Race Ik hoor de ademhaling, zwaar, diep en hortend. Achter mij zijn nog enkele deelnemers. Voor mij veel meer. Dat ik nu nog zo helder kan denken verrast me. Mijn benen voelen zwaar. De knieën opgezwollen. Bovenbeenspieren verzuurd, hamstrings verkrampt. Mijn kuiten voel ik nauwelijks, behalve dat ze zwaar zijn. Per stuk wel dertig kilo. Mijn voeten branden. Telkens wanneer ik een voet neerzet voel ik de plekken waar ik eelt heb. Daar zijn de drukpunten nog pijnlijker. Ik kijk op mijn horloge. Iets meer dan dertig kilometer afgelegd. Waar blijft nu dat drink punt? Ik ben toch niet verkeerd gelopen? Dat kan niet, hou ik mijzelf voor. Er zijn lopers voor mij en lopers achter mij. Maar… De andere punten waren op exact de afstand die aangegeven was op de kaart. Ik snak naar cola. Ik snak naar water, ik snak naar patat, rijst, bami, argh, nee dat was te veel, niet aan eten denken. Lopen. Voet voor voet. De snelheid is eruit, maar het tempo is oké. Dit is geen race, dit is de marathon.

Lees meer »

De dood

Een groot onderwerp, kan ik daar over schrijven? Ik als klein nietig mens blijf geconfronteerd worden met de dood. Heel mijn leven lang, tot ook ik er niet meer ben. Naar de andere kant, heengegaan, gestorven, opgehaald. 

Lees meer »

Leven in de waanzin

Ik drink mijn thee terwijl ik over het water kijk. De zon schijnt. Haar warme stralen door de ramen op mijn huid. Het voelt als een streling over mijn gezicht. Ik haal diep adem: 1,2,3… En adem uit. Mijn schouders laat ik ontspannen, ik trek mijn buikspieren aan en haal opnieuw adem: 1,2,3… Zal ik vandaag nog een plons wagen in het donkere koude stroompje wat hier voor mijn deur loopt? Brrr, nee, vandaag niet. Zojuist Nieuwsuur van gisteravond gekeken en ik voel mij ontheemd. Ontheemd op een rare manier. Zelf ben ik tevreden, rustig, warm. Ik geniet van mijn uitzicht. 

Lees meer »

Mindful op weg naar 2021

De laatste dagen van 2020 zijn een feit. Op naar een nieuw begin, 2021. Voor iedereen spannend. Corona, zoals ook ik haar soms liefkozend noem, is nog steeds een aanwezige gast. Daarom een kijkje in een mindfulness oefening zoals ik die gebruik na een pittige sessie of om een groep uit de sleur van aller dag te halen voor we met een training starten. 

Lees meer »

Chocolade Meditatie oefening

Het feit van bewust zijn en gedachten loslaten geeft mij veel rust. Het kost even tijd voor het lukt, maar het gaat me goed af. Ik kan de klok loslaten en denk niet aan mijn agenda voor die dag (of die van morgen). Ik heb gekozen voor de chocolade oefening, voornamelijk omdat ik ook zin heb om een goed excuus te hebben om wat lekkers te eten. Daarnaast ben ik praktisch aangelegd en kan ik zo toch nog iets doen terwijl ik in de zijn- modus ben. 

Lees meer »

Keerpunt Alaska

In de lente van 2002 trok ik, met mijn duim omhoog, door de eindeloze natuur van Canada. Onvoorbereid, enthousiast en wat roekeloos heb ik intens genoten van de bergen, sneeuw en ijsvlaktes. 

Lees meer »

Zappen

Het gebeurt niet zo vaak. Ik, zittend op de bank, en zappen. Gister was het rond tien uur en ik had nog geen zin om al naar bed te gaan. Er was een storing bij het menu voor opgenomen programma's en ik kon niets afspelen. Hmmm, laat ik eens zappen. Iets waar veel mensen avonden lang zich mee kunnen vermaken. Al snel kwam ik bij een Zweedse documentaire. "Patrik, wereldkampioen in therapie". Het gaat over een Zweedse atleet die hoog scoort in de jaren negentig. De gesprekken die hij twee jaar lang heeft gevoerd met zijn therapeut zijn opgenomen en worden in korte fragmenten als rode draad gebruikt in de documentaire. Je ziet Patrik Sjöberg gedurende die twee jaar steeds meer van zichzelf ontdekken en de therapeut stelt rustig, geduldig en liefdevol verdiepingsvragen. In deze twee jaar durft Patrik het verlies over zijn jeugd te aanvaarden. Na lange omzwerving durft hij te zeggen dat hij verdriet heeft. Dat hij boos is. Op de vraag van de therapeut aan hem wat dit met hem doet, geeft hij aan dat het oplucht. Het voelt goed. En Patrik beseft dat hij dit nog nooit eerder aan iemand heeft verteld.

Lees meer »